We durven hier de stelling wel aan dat DUNO deze zaterdag 3 november van de aanstaand kampioen in de derde klasse B heeft verloren. Een nederlaag tegen het sterkste elftal uit de derde klasse, het is geen schande. Wateringse Veld Kranenburg pakte dankzij de overwinning de eerste periodeprijs en dat is een oprechte felicitatie waard.

Maar achteraf was het een wedstrijd waarbij menigeen de opmerking maakte 'dat er veel meer in had gezeten'. Dat klinkt misschien gek als je met 1-5 op je broek krijgt en toch is het waar. Een paar momenten zijn cruciaal geweest in deze forse nederlaag en echt: het had anders kunnen lopen. Niet voor niets vertelde de sympathiekste voetballer van de Haagse voetbalvelden, WV Kranenburg-speler Jeffrey Pronk, na afloop dat zijn elftal voor rust best in z'n rats had gezeten. DUNO speelde het slim, de lijstaanvoerder vergat voldoende balbezit te houden en had zomaar op achterstand kunnen staan. "We kwamen toen echt goed weg," aldus Jeffrey, die zoveel jaren ook een DUNO-verleden heeft gekend. Zo promoveerde hij in gouden DUNO-jaren zowat met onze reserves ooit naar de reserve hoofdklasse.

Sleutel voor succes

Ja, er had dus echt meer in gezeten. De sleutel voor het succes van WV Kranenburg zat in een paar momenten dat DUNO het liet liggen. Of kado deed. Het meest besproken ogenblik van de wedstrijd was nadien de 14de minuut. Het was het moment dat Chico Mulder, daar is-ie weer, als een duveltje uit een doosje de middenlijn achter zich liet en alleen op de WV Kranenburg-doelman kon afgaan. Zijn lob belandde op formidabele wijze over sluitpost Sander van der Toorn van de gasten. 1-0! Klonk het alom. Maar assistent-scheidsrechter Willem van Gool had z'n vlag in de lucht gestoken en dus kon arbiter Moussaoui - die de boel vandaag prima in de hand hield - niets anders doen dan het doelpunt annuleren. Voor wie op de hoogte van de middenlijn stond een onbegrijpelijk besluit, maar de scheidsrechter had weinig keus. En Van Gool zag het volkomen verkeerd, maar deze ex-arbiter heeft zoveel verdiensten voor het amateurvoetbal in het algemeen en deze regio in het bijzonder... dat je het Willem ook wel weer vergeeft. Hij verdient bij WV Kranenburg wel een extra drankje komende week...

Geen verrassende DUNO-voorsprong dus - en dat was zonder meer spijtig. Het gebeurde in een fase dat DUNO onverwacht het spel ging opeisen en de koploper het nakijken gaf. Je voelde: hier hangt een verrassing in de lucht. Het publiek ging er eens goed voor zitten, of staan, nog maar net bekomen van de verfrissende klanken van het DUNO-clublied, gezongen door karakter-DUNO'er Rob Steensma en trainer Patrick Demmers. Op band - maar toch: waar vind je het dat de oefenmeester van je hoogste elftal in eigen persoon het clublied van jouw vereniging vertolkt... 'DUNO, dat is mijn club' - prachtige woorden, die je deze dag graag beloond had zien worden door een onverwachte, maar niet onmogelijke overwinning.

Verschrikkelijk fout

Maar goed, geen 1-0 en wel 0-2. Juist toen DUNO na een half uur steeds scherper, steeds feller en steeds beter ging spelen ging het verschrikkelijk fout. Laten we het, zoals trainer Martin Abbenhuis van WV Kranenburg het achteraf benoemde, 'slordigheden in de DUNO-defensie' noemen, maar o wat was het jammer. Eerst speelden we een bal op rechtsachter zomaar in de voeten van WV Kranenburg (met als gevolg de 0-1), wat later leverde een volkomen verkeerde terugspeelbal de 0-2 op. Echt, op een presenteerblaadje. De betrokkenen konden zich de haren wel uit het hoofd trekken. Speel je zo goed, ligt er een verrassende voorsprong op je te wachten en dan sta je toch met 2-0 achter. Doodzonde. Gelukkig kwamen we voor de doelwisseling nog wel dichterbij en ontstond er hoop in bange DUNO-harten: Chico Mulder lepelde een hoekschop tot bij Rico Westdorp, die de bal prima met het hoofd in het doel kreeg: 1-2.

Op Haagsche Dynamiek was toen een bijzonder gave wedstrijd aan de hand. Met alles erop en eraan. En daar waar WV Kranenburg al vrolijk twitterde dat de periodeprijs, bij 0-2, aanstaande was, wist je: dit kon na rust nog wel eens een verrassende wending krijgen. Desondanks toonde de lijstaanvoerder ook toen al aan over een sterke ploeg te beschikken. Wie spelers als Nick Brouwer, Sander van der Toorn en de broers Marcel en Jeffrey Pronk kan opstellen, hoeft niet bang te zijn tegen veel nederlagen aan te lopen. Als je dan ook nog eens eens een imposante spits hebt als Rogier Beld dan komt het wel goed. Over laatstgenoemde vertelde sponsor Raymond Trouwborst op DUNO's dakterras: 'Als die ooit geblesseerd raakt en in het ziekenhuis belandt, dan ligt-ie op kamer 12, 13 en 14.' Stevige jongens dus bij dat WV Kranenburg - ze gaan niet veel punten inleveren.

Onderscheidend

Het zou DUNO te kort doen de prestatie van vandaag verder onbenoemd te laten. Want zeker in de eerste helft verdienden de mannen ons respect. Jeffrey van Vliet toonde zich in het doel opnieuw onderscheidend en achterin hielden Jerry Hogeboom, Maikel van Wijngaarden, Evert Steinvoort en Michael Toet lange tijd prima stond. Totdat die 'slordigheden'  de kop opstaken, was er feitelijk niet veel aan de hand. Er viel alleen een kans in de 9de minuut te noteren, toen Marcel Pronk namens WV Kranenburg over het doel schoot. Trainer Patrick Demmers had vandaag de voorkeur gegeven aan Donny van den Hoogenband boven Gabriël Tillema, omdat hij hoopte dat Donny met zijn snelheid over rechts voor zorgen bij de opponent kon zorgen. Dat lukte ten dele, maar zeker met steun van Chico Mulder aan de andere kant moest WV Kranenburg in het eerste bedrijf op z'n hoede zijn. Met verder Erwin van der Harst, Koen Zonneveld, Rico Westdorp en de sterk spelende Ben Bor had dus best veel in z'n mars.

Het was zonder meer nog een echte wedstrijd toen we gingen rusten. Sterker nog: DUNO was de bovenliggende partij. Dat was na de doelwisseling jammer genoeg gauw voorbij. Abbenhuis had z'n manschappen te verstaan gegeven dat als je de bal in de ploeg houdt, de tegenstander de bal niet heeft - en de ervaren spelers van WV Kranenburg pakten die boodschap volwassen op. DUNO kwam er niet meer aan te pas, hoezeer Demmers' z'n spelers het ook probeerden. Het hielp niet dat we in opnieuw recordtijd twee treffers moesten incasseren. Maar na de 1-3 in de 7de minuut na rust en de 1-4 in de tiende minuut - beide keren van heel nabij ingeschoten - was de klus wel geklaard. En de leuke wedstrijd voorbij. Van alle enthousiasme, voortvarendheid en spanning uit de eerste helft was ineens niets meer over.  De 1-5 uit een strafschop (75ste minuut) nog voor de statistieken. Er had meer in gezeten - zonder meer waar. (lees onder de video verder)

Verslag DUNO